ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΝΕΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ (ΤΣΟΠΑΝΑΚΗ)

Μετά τις ανανεωμένες εκδόσεις των εκλεκτών πονημάτων του αείμνηστου καθηγητή Αγαπητού Γ. Τσοπανάκη (Albin Lesky, Ιστορία της Αρχαίας Ελληνικής Λογοτεχνίας (μετάφραση), Το τελικό -ν και "Εισαγωγή στον Όμηρο") ήλθε η σειρά της Νεοελληνικής Γραμματικής του.
Η Γραμματική αυτή είναι ένα έργο που εξετάζει σε βάθος την δομή της μορφής την οποία έχει λάβει σήμερα η γλώσσα μας και τους δρόμους μέσα από τους οποίους διαμορφώθηκε και δεν σταματά να διαμορφώνεται και να εξελίσσεται, σαν ζωντανός οργανισμός, παραλαμβάνοντας ό,τι της χρειάζεται και αφήνοντας να ατονήση ή απορρίπτοντας ό,τι δεν της είναι αναγκαίο. Παρά την πορεία της όμως αυτήν η γλώσσα μας δεν παύει να διατηρή αδιάσπαστη την συνέχειά της, χρησιμοποιώντας αναλλοίωτες ή με ελάχιστες μεταβολές όλες τις λέξεις που χρησιμοποίησε ή ΑΕ για να εκφράση τα σημαντικότερα στοιχεία του φυσικού και ανθρώπινου περιβάλλοντος.
Ο συγγραφέας, ξεκινώντας από την αγάπη και την σε βάθος γνώση της ΑΕ και την γνώση και την αγάπη του για την ΝΕ, με τις όποιες ασχολήθηκε με ζήλο σε ολόκληρη την ζωή του, εξέτασε συστηματικά όλες τις εκφάνσεις της γλώσσας μας και συγκρότησε ένα έργο που πετυχαίνει να αναδείξη, με σπάνια ελκυστικότητα για τέτοια βιβλία, τον πλούτο, την πλαστικότητα και την ομορφιά της.
Η Γραμματική, όπως γράφει στον Πρόλογό του για την πρώτη έκδοση, «δεν είναι ένας Αστικός Κώδικας, που δημιουργεί φράχτες. Είναι κάτι ζωντανό, και παρακολουθεί και περιγράφει τόσο τα στοιχεία αυτής της γλώσσας, όσο και την τροποποίησή τους, η οποία έχει σχέση με την λειτουργία τους μέσα στον λόγο». Αναφερόμενος δε στην άποψη συναδέλφων του ή άλλων λογίων για την Νεοελληνική Γραμματική του Μ. Τριανταφυλλίδη, που την θεωρούν «ιερό βιβλίο και γι' αυτό αμετακίνητο», δηλαδή ανεπίδεκτη μεταβολών, αντιτάσσεται σ' αυτήν και προσθέτει «... και πιστεύω ότι ούτε ο ίδιος ο Μ. Τριανταφυλλίδης θα το ανεχόταν ούτε κανένας άλλος για το έργο του. Είναι ευνόητο ότι αυτά ισχύουν και γι' αυτό εδώ το βιβλίο» (Πρόλογος γ' έκδοσης).