ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

Ο πρώτος χρόνος της δικτατορίας των Συνταγματαρχών μέσα από τα μάτια ενός δεκαεννιάχρονου φοιτητή της Νομικής.Η σύλληψή του στο κηπάριο της πλατείας Κλαυθμώνος και η περιπλάνησή του στον κόσμο των ομοφυλοφύλων της εποχής.
Η αναδρομή στο παρελθόν της ενηλικίωσης του νεαρού αφηγητή και ταυτόχρονα μία κατάδυση στον θολό βυθό του οικογενειακού του περιβάλλοντος:Η μητέρα, ο πατέρας και ο τρίτος άνθρωπος που μπαινόβγαινε παλιά στο σπίτι.

Ου?τως ή α?λλως μοια?ζω στον πατε?ρα μου. Κανει?ς α?λλος δεν το πιστευ?ει, ου?τε και η Αλι?κη, το λε?ω και το πιστευ?ω εγω? και κα?νει το ι?διο. Στις φωτογραφι?ες των νεανικω?ν του χρο?νων αναγνωρι?ζω τον εαυτο? μου ση?μερα, στις κινη?σεις των χεριω?ν μου τις κινη?σεις του. Η πιο περι?εργη ομοιο?τητα, τι?ποτα το σπουδαι?ο, παρα?πλευρη ομοιο?τητα πες, ο γραφικο?ς μας χαρακτη?ρας, που ανακα?λυψα ο?τι ει?ναι ολο?ιδιος ο?ταν βρη?κα κα?τι γρα?μματα? του σταλμε?να στη μα?να μου, ο?σο εγω? η?μουνα μικρο?ς και ενο?σω εκει?νος ταξι?δευε με τα φορτηγα? και τα γκαζα?δικα
Απόσπασμα από το βιβλίο